Als kind had ik het goed wat wonen betreft, armoede was er niet, mijn vader had een goed beroep, de praktijk lag aan huis.
Mijn moeder had een werkster(zo heette dat in die tijd), maar zelf poetste ze net zo hard mee, iedere dag weer.
Ik heb niet genoeg emotionele aandacht gehad, en daar komt een onzeker kind uit voort.
Ik heb ze dat altijd kwalijk genomen, in mijn hart, ik heb het nooit gezegd.
Mijn vader overleed toen ik 9 jaar oud was.
Er zijn 3 echte leuke flitsmomenten geweest die ik met mijn vader heb gehad, die vergeet ik nooit meer. Slechts 3...
Ik zeg flits, omdat ze zeer kort waren.
We waren met zijn vieren, dus ik heb wel contact met mijn zussen gehad.
Als ik terug kijk dan zie ik mezelf als een eenzaam meisje dat alles aanschouwt wat er om haar heen gebeurd, de wereld ging aan me voorbij, het ging te snel.
Dan denken de ouders al gauw; wat een zoet kind, dat vermaakt zich prima, maar daar schuilt het gevaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten